Een positieve directe coombstest met polyvalent serum wijst op de aanwezigheid van antistoffen (IgG of complementactiverend) op de rode bloedcelmembraan. Vooreerst wordt de test uitgevoerd met een polyspecific reagens (bevat IgG en complement) en bij een positief resultaat wordt een test uitgevoerd met monospecifiek reagens dat differentiatie toelaat tussen IgG en complement. Een positieve directe coombs test kan volgende mogelijke oorzaken hebben: auto-immuunhemolytische anemie, medicamenteus geinduceerde hemolytische anemie, hemolytische transfusie reactie t.g.v. allo-antistoffen gericht tegen RBC antigenen op getransfundeerde componenten, systemische lupus. In afwezigheid van hemolyse, kan een positieve directe coombstest het gevolg zijn van recente transfusie, medicatie, stamceltransplantatie, IV immunoglobulines of staalveroudering. Bij een positieve directe coombtest wordt steeds een elutie en identificatie van de gebonden antistof uitgevoerd indien het een IgG reactie betreft. Een positief eluaat wijst op de aanwezigheid van antistoffen in het eluaat gericht tegen antigenen op de rode bloedcelmembraan of gericht tegen A of B cellen (bij ABO incompabiliteit). Een positieve directe coombstest met complement (C3d) kan het gevolg zijn van een de aanwezigheid van een koude agglutinine of en warme complementfixerende antistof.
Een negatief resultaat voor het eluaat kan wijzen op de (meestal klinisch irrelevante) aspecifieke binding van antistoffen op de RBC membraan, o.a. onder invloed van bepaalde medicatie of bij staalveroudering. Het resultaat van een directe coombs moet steeds samen geïnterpreteerd worden met de klinische gegevens en hemolyseparameters.Een negatieve directe coombstest wijst op de afwezigheid van antistoffen in het serum/plasma gericht tegen rode bloedcelantigenen. Een vals negatief resultaat kan het gevolg zijn van een antistof gericht tegen een laag frequent antigen dat niet aanwezig is op de test rode bloedcellen. Een vals positieve directe coombstest kan het gevolg zijn van medicatie oa CD38 antistoffen (Daratumumab) of minder frequent met CD47 antistoffen (Magrolimab). Deze antistoffen kunnen de oorzaak zijn van een immuunhemolytische anemie.